اي مونس عــــــــــاشقــــــــــــــان
روشنـــايي آسمـانهـــــــــــــــــــــا
مهتــــــــــــــــاب!اي چراغ آسمـان
روشني بخش جهــــــــــــــــــــــان
کو ماهم؟
نزدت چه شبها،با اودرآنجا بوديــم
فارغ زدنيا ،لبها به لبها بوديــــــــم
با يکدگر ما،پيش تو تنها بوديــــــم
مفتون و شيدا،غرق تماشا بوديـم
مهتاب!امشب که پيش تـــــــــو ام
اورفتـه و من مانــــــــــــــــــــــده ام
آه.....افسوس!
رفت و آن دوران گذشــــــــــــــــــت
سرنهم بر کوه و دشت از هجـرش
نزدت چه شبها،با اودرآنجا بوديــم
فارغ زدنيا ،لبها به لبها بوديــــــــم
با يکدگر ما،پيش تو تنها بوديــــــم
مفتون و شيدا،غرق تماشا بوديـم
