ای خانه ی دلدادگی و عشق یقینم
دیری ست که من دل شده ای گوشه نشینم
آواره ی بی موطن این پاک زمینم
با تو مرا عاشقی و لحظه ی شیرین
ای عشق من و جان من همدم دیرین
با تو مرا شور دگر نغمه ی دیگر
ای وسوسه ی بودن من موطن غمگین
گفتم ز غمت ای یار بی تاب و توانم ٬
از عشق تو دل کندن هرگز نتوانم
گفتی منم آن خسته ی افتاده در بند ٬
گفتم نکه نهم در عشق من هستی و جانم
با تو مرا عاشقی و لحظه ی شیرین
ای عشق من و جان من همدم دیرین
با تو مرا شور دگر نغمه ی دیگر
ا ی وسوسه ی بودن من موطن غمگین
حال من اگر پرسی گویم که چنینم
من از تو جدامانده دیوانه ترینم
دیوانه ترین عاشق بی موطن خاکم
ای بود و نبود من ٬ من بی تو غمینم
با تو مرا عاشقی و لاهزی شیرین
ای شق من و جان من همرم دیدن
با تو مرا شور دگر نغمه ی دیگر
ای وسوسه ی بودن من موطن غمگین