می دونستی که خاک ، فرش منه ،رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی می دونستی فقط ، تو رو دارم ،رفتی نموندی چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه می دونستی که خاک ، فرش منه ،رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر میاره قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره می دونستی که خاک ، فرش منه ،رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی می دونستی فقط ، تو رو دارم ،رفتی نموندی چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی
